Przepisy art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, warunkują skorzystanie przez polskiego podatnika VAT z ulgi na złe długi w podatku od towarów i usług statusem wierzyciela, ale nade wszystko dłużnika. Chodzi przy tym nie tylko o to, że dłużnik musi być czynnym podatnikiem VAT nabywając świadczenie i przeddzień złożenia przez wierzyciela deklaracji, w której uwzględnia korektę ale również o to by nie był w trakcie postępowania szczególnego związanego z jego trudną sytuacją finansową.
W dniu 15 października 2020 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w polskiej sprawie C-335/19 dotyczącej kryteriów ulgi na złe długi w VAT uznał, że przepisy ustawy o VAT przewidujące szereg wyłączeń z możliwości zastosowania ulgi na złe długi są niezgodne ze wspólnotowymi regulacjami.
W efekcie podatnik ma prawo do skorzystania z ulgi na złe długi bez względu na status dłużnika, w okresie, w którym nastąpiło uprawdopodobnienie nieściągalności.
